Een hotfix truitje voor Zara
En Noud's eerste stropdas :)
zondag 11 november 2012
Kraamkadootjes
Mama en ik zijn weer creatief bezig geweest :) Pap en mam gingen naar een kraamborrel van twee schattige meisjes en wisten niet direct wat te geven. Ik had pas enkele 'Sage Femme' mutsjes gemaakt met een eigen patroon (zelf gemaakt naar voorbeeld van een oud babymutsje). Ik had nog 2 leuke meisjesmutsjes liggen en we besloten er leuke kleertjes bij te kopen en die te 'pimpen' met hetzelfde stofje als dat waar ik de mutsjes van gemaakt had.
We hebben dus de namen van de dametjes op de truitjes gemaakt en een vlindertje van het geboortekaartje nagemaakt voor op het broekje.
Daarnaast heb ik nog 2 knisperende knuffeldoekjes gemaakt.
We hebben dus de namen van de dametjes op de truitjes gemaakt en een vlindertje van het geboortekaartje nagemaakt voor op het broekje.
Daarnaast heb ik nog 2 knisperende knuffeldoekjes gemaakt.
Hopelijk vinden de papa en mama het ook mooi :) Veel geluk met jullie lieve mooie meisjes!
dinsdag 16 oktober 2012
Uitslag vandaag
Een berichtje vanuit Dobel, Duitsland..
Mama is vandaag weer in het ziekenhuis in Aken geweest voor een MRI + uitslag. Alles was onveranderd en dat betekent dus nog steeds goed voor nu :).
Wederom bedankt voor jullie kaarsjes en gedachten aan mama!
We gaan nu dus weer zo verder en hopen, vertrouwen en bidden dat het steeds beter mag gaan en dat de artsen op een dag gaan zeggen dat alles verdwenen is en dat mama weer helemaal gezond is.. En zo niet, dan blijft dat kleine stukje resttumor daar maar lekker zitten, zolang het zich rustig houdt en niets doet is het prima.. Maar goed laat het maar liever lekker verdwijnen..
Ik zit in Pension Heidi (ja typisch he?!) in het Schwarzwald in Duitsland. Morgen begint het Midwifery Today congres, waar vroedvrouwen van over de hele wereld hun kennis delen. Morgen begin ik het congres met een hele dag workshops etc. over watergeboorte! Ben benieuwd.
Nu lekker slapen.
Groetjes,
Sanne
zondag 14 oktober 2012
Tasje met eigen label!
Bij deze dan het tasje dat ik aan het naaien was voor mijn bloeddrukmeter en stethoscoop:
Ik heb het gemaakt volgens deze tutorial die eigenlijk bedoeld was om een portemonneetje te maken. Ik heb de maten dus wat aangepast.
Als afscheidskadootje voor mijn laatste stagepraktijk (de praktijk waar ik nu dus ga werken) maakte ik dit memobord voor in de wachtkamer:
Dat hangt daar inmiddels al aan de muur en er hangen al vele geboortekaartjes op van mooie nieuwe wereldburgertjes! Welkom op de wereld!
Creativiteit de Sage Femme
Hallo allemaal,
Weer eens een berichtje. Thuis kabbelt alles rustig voort en het gaat naar omstandigheden goed.
Mama heeft veel last van haar rug de afgelopen week en dat is wel erg vervelend. Dinsdag moet ze weer naar het ziekenhuis. Hopelijk zullen er weer veel kaarsjes branden en ik vind het fijn als we dan met z'n allen weer positieve energie sturen, zodat het allemaal weer goed of zelfs beter dan de vorige keer zal zijn en zodat we niet weer gedeprimeerd worden door het ziekenhuis/de artsen.
Zelf ben ik ondertussen afgestudeerd als vroedvrouw! Op 24 september jongstleden heb ik mijn diploma getekend. Volgende week zal ik 6 dagen in Duitsland zijn voor een congres en maandag 22 oktober zal ik beginnen met werken in Het Verloskundig Huis, verloskundigenpraktijk in Maastricht en Heuvelland!
Mijn eerste bevalling als vroedvrouw heb ik trouwens al achter de rug, een heel mooie thuisbevalling op de baarkruk! Een super begin dus! Dat er zo nog maar vele mogen volgen!
Het leek me ook leuk om hier zo af en toe eens wat creatieve dingetjes die ik maak te laten zien. Sinds kort heb ik ook eigen labeltjes gemaakt met de naam 'Sage Femme' wat vroedvrouw betekent. Verschillende van deze dingetjes wil ik gaan verkopen via de verloskundigenpraktijk, hiervan zal dan steeds een deel van de opbrengst naar een goed doel gaan. Wat dit goede doel wordt weet ik nog niet, ik zat nu te denken aan Serious Request van 3FM, omdat hun opbrengst dit jaar gebruikt wordt om babysterfte tegen te gaan. We'll see.
Ik zal hier een aantal foto's bijvoegen van eerdere projectjes (weegnetjes, armbandjes, mutsjes,memoborden):
Allemaal verschillende dingen, maar wel leuk om te doen.. Als ik tussendoor ergens tijd vind.. :)
13/11 ga ik ook nog beginnen met de echo-opleiding, spannend!
Genoeg voor nu, weer even verder naaien aan mijn volgende projectje, een nieuw tasje voor mijn bloeddrukmeter en stethoscoop, aangezien het originele tasje geen plaats biedt aan de stethoscoop.
Groetjes
Weer eens een berichtje. Thuis kabbelt alles rustig voort en het gaat naar omstandigheden goed.
Mama heeft veel last van haar rug de afgelopen week en dat is wel erg vervelend. Dinsdag moet ze weer naar het ziekenhuis. Hopelijk zullen er weer veel kaarsjes branden en ik vind het fijn als we dan met z'n allen weer positieve energie sturen, zodat het allemaal weer goed of zelfs beter dan de vorige keer zal zijn en zodat we niet weer gedeprimeerd worden door het ziekenhuis/de artsen.
Zelf ben ik ondertussen afgestudeerd als vroedvrouw! Op 24 september jongstleden heb ik mijn diploma getekend. Volgende week zal ik 6 dagen in Duitsland zijn voor een congres en maandag 22 oktober zal ik beginnen met werken in Het Verloskundig Huis, verloskundigenpraktijk in Maastricht en Heuvelland!
Mijn eerste bevalling als vroedvrouw heb ik trouwens al achter de rug, een heel mooie thuisbevalling op de baarkruk! Een super begin dus! Dat er zo nog maar vele mogen volgen!
Het leek me ook leuk om hier zo af en toe eens wat creatieve dingetjes die ik maak te laten zien. Sinds kort heb ik ook eigen labeltjes gemaakt met de naam 'Sage Femme' wat vroedvrouw betekent. Verschillende van deze dingetjes wil ik gaan verkopen via de verloskundigenpraktijk, hiervan zal dan steeds een deel van de opbrengst naar een goed doel gaan. Wat dit goede doel wordt weet ik nog niet, ik zat nu te denken aan Serious Request van 3FM, omdat hun opbrengst dit jaar gebruikt wordt om babysterfte tegen te gaan. We'll see.
Ik zal hier een aantal foto's bijvoegen van eerdere projectjes (weegnetjes, armbandjes, mutsjes,memoborden):
Allemaal verschillende dingen, maar wel leuk om te doen.. Als ik tussendoor ergens tijd vind.. :)
13/11 ga ik ook nog beginnen met de echo-opleiding, spannend!
Genoeg voor nu, weer even verder naaien aan mijn volgende projectje, een nieuw tasje voor mijn bloeddrukmeter en stethoscoop, aangezien het originele tasje geen plaats biedt aan de stethoscoop.
Groetjes
woensdag 25 juli 2012
Update
Na een lange stilte weer eens een berichtje. Eigenlijk zou mam haar scan vorige week dinsdag hebben, maar toen waren er allemaal spoedgevallen en moest ze dus een andere afspraak maken. Vandaag dus.
Weer een beetje spanning, maar mam zei zelf dat er niks was. En gelijk had ze. De uitslag is weer precies hetzelfde. Alles rustig en stabiel. Gelukkig maar :) Dat dat maar zo mag blijven of zelfs alleen maar beter mag worden!
Weer een beetje spanning, maar mam zei zelf dat er niks was. En gelijk had ze. De uitslag is weer precies hetzelfde. Alles rustig en stabiel. Gelukkig maar :) Dat dat maar zo mag blijven of zelfs alleen maar beter mag worden!
Nog steeds gaat alles natuurlijk met ups en downs en daarom blijft het erg fijn om positieve energie en liefde te krijgen en voelen van de mensen om ons heen middels kaartjes met bemoedigende woorden, kaarsjes die branden, bloemetjes die gestuurd worden, spontane belletjes/berichtjes en samen leuke dingen doen etc. Mam heeft hier echt heel veel aan (en wij dus ook)! Dankjulliewel hiervoor. Mede daardoor blijft hier de moed, het geloof, de hoop en het vertrouwen groot!
Zondag is mama jarig trouwens, weer een jaartje verder :)
Ondertussen zit ik nu in mijn (hopelijk) allerlaatste stage in een erg fijne solopraktijk in Maastricht. Ik heb het erg naar mijn zin en kan bij deze stagebegeleider helemaal de vroedvrouw zijn die ik wil zijn. In oktober hoop ik af te studeren. Zoals het er nu uit ziet gaat dit ook lukken! :) Erg fijn dus. En dan hopelijk snel zelfstandig aan het werk.
Groetjes,
Sanne
dinsdag 8 mei 2012
Uitslag
Even een kort berichtje nu. De uitslag van de scan van vandaag was precies hetzelfde als die van de vorige scan, alles stabiel en rustig dus. Maar nu moest mam weer andere onderzoeken ondergaan om te kijken of ze geen trombose heeft, omdat ze spierpijn in haar benen heeft.. Vandaar dat ze een erg lange dag in het ziekenhuis gehad heeft. Uit deze onderzoeken bleek dat ze geen trombose heeft, maar die wel ergens vorig jaar ofzo gehad heeft, zonder dat iemand dat opgemerkt heeft...
Maar goed, voor nu is alles goed dus :)
Maar goed, voor nu is alles goed dus :)
zondag 6 mei 2012
Alweer een jaar geleden...
Alweer een jaar geleden sinds we te horen kregen dat mama ziek is (was zeg ik liever..).
Een jaar dat zo snel voorbij gevlogen is, ik kan me 3 mei 2011 en de periode daarna nog als de dag van gisteren herinneren en toch is het ook heel snel en in een waas aan me voorbij gegaan. Heel erg dubbel..
Slechts 1% overleeft een jaar zeiden de artsen en wij gingen ervoor dat mama bij die ene procent zou horen, gelukkig is dat ook zo! Ze zou nog slechts enkele goede maanden hebben, gelukkig gaat het na 12 maanden nog steeds goed (naar omstandigheden) en heeft mama zoveel kracht en positiviteit en veel lieve vrienden die ook positieve energie geven. Ze gaat er nog steeds voor, ze zal ze wel eens laten zien wie ze is en hoe ze dit overwint! Mama je kan het! Ik geloof nog altijd in je! Ook al geloven de artsen dat niet, laat ze maar een poepie ruiken! ;)
Op dit moment zijn papa en mama onderweg terug van een weekendje Veluwe, gekregen van TOF (time out founds) via de lieve collega's van mam. Ze hebben hopelijk een fijn weekend gehad en hebben lekker kunnen genieten van rust en natuur, helaas zat het weer helemaal niet mee.
Hopelijk volgen er nog vele vele vele weekendjes samen - uit of thuis - waar we met z'n allen van kunnen genieten!
Dinsdag weer een scan.. weer afwachten en weer een 'medisch moment' dus met artsen die niet in je kracht geloven en die niet geloven in het zelfgenezend vermogen van een mens.. Moeilijke momenten altijd, dat geeft zo'n domper.. Wederom wil ik jullie dan ook vragen om mama deze periode weer veel positieve energie, lieve kaartjes, mooie en gezonde gedachten te sturen!
Mama en papa,
ik hoop dat jullie een fijn weekend gehad hebben en dat er nog vele - uit of thuis- mogen volgen!
Het huis is schoon en jullie bedje is fris!
De kachel brandt en wij en de dieren wachten op jullie :)
Welkom thuis!
Liefs,
Sanne
Een jaar dat zo snel voorbij gevlogen is, ik kan me 3 mei 2011 en de periode daarna nog als de dag van gisteren herinneren en toch is het ook heel snel en in een waas aan me voorbij gegaan. Heel erg dubbel..
Slechts 1% overleeft een jaar zeiden de artsen en wij gingen ervoor dat mama bij die ene procent zou horen, gelukkig is dat ook zo! Ze zou nog slechts enkele goede maanden hebben, gelukkig gaat het na 12 maanden nog steeds goed (naar omstandigheden) en heeft mama zoveel kracht en positiviteit en veel lieve vrienden die ook positieve energie geven. Ze gaat er nog steeds voor, ze zal ze wel eens laten zien wie ze is en hoe ze dit overwint! Mama je kan het! Ik geloof nog altijd in je! Ook al geloven de artsen dat niet, laat ze maar een poepie ruiken! ;)
Op dit moment zijn papa en mama onderweg terug van een weekendje Veluwe, gekregen van TOF (time out founds) via de lieve collega's van mam. Ze hebben hopelijk een fijn weekend gehad en hebben lekker kunnen genieten van rust en natuur, helaas zat het weer helemaal niet mee.
Hopelijk volgen er nog vele vele vele weekendjes samen - uit of thuis - waar we met z'n allen van kunnen genieten!
Dinsdag weer een scan.. weer afwachten en weer een 'medisch moment' dus met artsen die niet in je kracht geloven en die niet geloven in het zelfgenezend vermogen van een mens.. Moeilijke momenten altijd, dat geeft zo'n domper.. Wederom wil ik jullie dan ook vragen om mama deze periode weer veel positieve energie, lieve kaartjes, mooie en gezonde gedachten te sturen!
Mama en papa,
ik hoop dat jullie een fijn weekend gehad hebben en dat er nog vele - uit of thuis- mogen volgen!
Het huis is schoon en jullie bedje is fris!
De kachel brandt en wij en de dieren wachten op jullie :)
Welkom thuis!
Liefs,
Sanne
woensdag 7 maart 2012
Weer een uitslag
Mama is gisteren weer naar het ziekenhuis geweest voor de uitslag van de scan van afgelopen vrijdag.
Wat was ik weer zenuwachtig, ondanks dat ik nog steeds alle geloof en vertrouwen heb in mama!
Toen ik thuis kwam van school - druk bezig met de eindscriptie - waren pap en mam nog niet thuis. Ik heb even gewacht maar door de spanning leek het uren te duren en kon ik niet echt iets zinnigs meer doen.
Dus stuurde ik pap een sms of ze nog in t ziekenhuis waren. Mama stuurde een smsje terug: Alles goed en stabiel!
Fijn nieuws dus weer. De arts was vrij positief, begon zelfs niet over weer chemo of iets anders, gewoon over 8 weken weer controle. Voor nu was alles goed. Maarr, weer die maar van die dokters, ze zagen wel weer een stukje op de plek van de resttumor dat enigszins veranderd was, ze weten niet of dit iets betekent of niet. Afwachten dus weer.
Mama is en blijft positief, we gaan er nog steeds voor! We blijven hopen, geloven en vertrouwen!
Enn, we hebben eindelijk onze naaimachine gekregen! Werd tijd. Nu nog uitvogelen hoe alles werkt en ergens een leuk plekje in huis maken om te beginnen!
Misschien vrijdag naar de stoffenmarkt om wat leuke stofjes te zoeken.. en dan lekker aan de slag. Ik zal eerst maar met makkelijke projectjes beginnen.
Maar eerst donderdag nog mijn eindscriptie inleveren... Dan nog 1 weekje school, verjaardag vieren, 1 weekje vrij en dan 10 weken stage in Valkenburg.
Kaartjes, brieven, bloemetjes, kadootjes en kleinigheidjes blijven komen.. Allemaal heel erg bedankt! Ik vind het erg fijn dat jullie dit voor mam doen, deze dingen geven haar altijd weer positieve energie en goede moed. Het helpt haar echt om door te gaan en te blijven geloven en vertrouwen in zichzelf! Dus wederom mijn wens/vraag; willen jullie hier alsjeblieft mee door gaan?
Heel erg bedankt.
Liefs,
Sanne
Wat was ik weer zenuwachtig, ondanks dat ik nog steeds alle geloof en vertrouwen heb in mama!
Toen ik thuis kwam van school - druk bezig met de eindscriptie - waren pap en mam nog niet thuis. Ik heb even gewacht maar door de spanning leek het uren te duren en kon ik niet echt iets zinnigs meer doen.
Dus stuurde ik pap een sms of ze nog in t ziekenhuis waren. Mama stuurde een smsje terug: Alles goed en stabiel!
Fijn nieuws dus weer. De arts was vrij positief, begon zelfs niet over weer chemo of iets anders, gewoon over 8 weken weer controle. Voor nu was alles goed. Maarr, weer die maar van die dokters, ze zagen wel weer een stukje op de plek van de resttumor dat enigszins veranderd was, ze weten niet of dit iets betekent of niet. Afwachten dus weer.
Mama is en blijft positief, we gaan er nog steeds voor! We blijven hopen, geloven en vertrouwen!
Enn, we hebben eindelijk onze naaimachine gekregen! Werd tijd. Nu nog uitvogelen hoe alles werkt en ergens een leuk plekje in huis maken om te beginnen!
Misschien vrijdag naar de stoffenmarkt om wat leuke stofjes te zoeken.. en dan lekker aan de slag. Ik zal eerst maar met makkelijke projectjes beginnen.
Maar eerst donderdag nog mijn eindscriptie inleveren... Dan nog 1 weekje school, verjaardag vieren, 1 weekje vrij en dan 10 weken stage in Valkenburg.
Kaartjes, brieven, bloemetjes, kadootjes en kleinigheidjes blijven komen.. Allemaal heel erg bedankt! Ik vind het erg fijn dat jullie dit voor mam doen, deze dingen geven haar altijd weer positieve energie en goede moed. Het helpt haar echt om door te gaan en te blijven geloven en vertrouwen in zichzelf! Dus wederom mijn wens/vraag; willen jullie hier alsjeblieft mee door gaan?
Heel erg bedankt.
Liefs,
Sanne
vrijdag 2 maart 2012
Alweer een MRI scan
Mama is vandaag weer naar het Klinikum voor een controle.
Ze heeft van de week wel wat hoofdpijn gehad, dat maakt het dan toch weer een beetje spannend. Ondanks dat we weten dat hoofdpijn natuurlijk ook door duizend andere dingen kan komen..
Zo zit ik dan vanochtend alleen thuis, papa heeft mama gebracht en moest daarna werken, Bram zit in Eindhoven, Sander op school en opa en oma gaan mama dadelijk weer halen in Aken.
Ook al krijgt mama geen uitslag vandaag, toch voel ik me ergens dan een beetje rusteloos. Hoewel ik er nog steeds alle vertrouwen in heb dat mama dit kan en er gewoon bovenop komt!
`
Dus wat ga ik dan maar doen.. een bestelling armbandjes af maken voor SenZ!, de HypnoBirthing cursus van vanavond voorbereiden... Leuke naaipatronen/tutorials zoeken om te gaan maken met de nog steeds niet geleverde naaimachine..
Dat is ook zoiets, mama wilde graag een naaimachine om wat dingetjes zelf te kunnen maken en herstellen etc. Ik natuurlijk ook weer aangestoken en heb al vanalles in mijn hoofd dat ik wil gaan maken..
Dus wij een naaimachine uitgezocht en deze zondagmiddag besteld bij de kijkshop webshop. Alles ging prima en volgens schema, we zouden hem dinsdag al geleverd krijgen. Dus toen dinsdag de pakketbezorger aan de deur stond met een grote doos waren wij blij... Maarja als je dan de doos open doet en er zit een grilloven in.... :s... Dan is die blijdschap al snel weer over. Een hele hoop gedoe om dit rechtgezet te krijgen volgde.. En nu zijn we dus nog steeds in afwachting van onze bestelde naaimachine (die inmiddels al niet meer op de webshop van kijkshop staat.. ben benieuwd!).
Nog een leuke verrassing dinsdag was dat mama gebeld werd door het Time Out Fonds. Dit is een fonds dat Time Outs verzorgt voor mensen met kanker. Hoewel we mama hier liever niet onder scharen, kreeg ze wel een leuke verrassing. Haar collega's hadden haar opgegeven voor een Time Out. Ze mag 3 dagen en 2 nachten weg naar een 4-sterrenhotel in Nederland, Duitsland of België. Inclusief ontbijt en diner. En ze mag 1 persoon meenemen. Dus nu is ze op zoek naar een mooi hotel ergens in de natuur. =)
Nou ik ga maar weer even verder met afleiding zoeken en op mama wachten..
Liefs,
Sanne
Ze heeft van de week wel wat hoofdpijn gehad, dat maakt het dan toch weer een beetje spannend. Ondanks dat we weten dat hoofdpijn natuurlijk ook door duizend andere dingen kan komen..
Zo zit ik dan vanochtend alleen thuis, papa heeft mama gebracht en moest daarna werken, Bram zit in Eindhoven, Sander op school en opa en oma gaan mama dadelijk weer halen in Aken.
Ook al krijgt mama geen uitslag vandaag, toch voel ik me ergens dan een beetje rusteloos. Hoewel ik er nog steeds alle vertrouwen in heb dat mama dit kan en er gewoon bovenop komt!
`
Dus wat ga ik dan maar doen.. een bestelling armbandjes af maken voor SenZ!, de HypnoBirthing cursus van vanavond voorbereiden... Leuke naaipatronen/tutorials zoeken om te gaan maken met de nog steeds niet geleverde naaimachine..
Dat is ook zoiets, mama wilde graag een naaimachine om wat dingetjes zelf te kunnen maken en herstellen etc. Ik natuurlijk ook weer aangestoken en heb al vanalles in mijn hoofd dat ik wil gaan maken..
Dus wij een naaimachine uitgezocht en deze zondagmiddag besteld bij de kijkshop webshop. Alles ging prima en volgens schema, we zouden hem dinsdag al geleverd krijgen. Dus toen dinsdag de pakketbezorger aan de deur stond met een grote doos waren wij blij... Maarja als je dan de doos open doet en er zit een grilloven in.... :s... Dan is die blijdschap al snel weer over. Een hele hoop gedoe om dit rechtgezet te krijgen volgde.. En nu zijn we dus nog steeds in afwachting van onze bestelde naaimachine (die inmiddels al niet meer op de webshop van kijkshop staat.. ben benieuwd!).
Nog een leuke verrassing dinsdag was dat mama gebeld werd door het Time Out Fonds. Dit is een fonds dat Time Outs verzorgt voor mensen met kanker. Hoewel we mama hier liever niet onder scharen, kreeg ze wel een leuke verrassing. Haar collega's hadden haar opgegeven voor een Time Out. Ze mag 3 dagen en 2 nachten weg naar een 4-sterrenhotel in Nederland, Duitsland of België. Inclusief ontbijt en diner. En ze mag 1 persoon meenemen. Dus nu is ze op zoek naar een mooi hotel ergens in de natuur. =)
Nou ik ga maar weer even verder met afleiding zoeken en op mama wachten..
Liefs,
Sanne
woensdag 15 februari 2012
Uitslag volgens Klinikum Aken
Hallo allemaal,
Zo ik heb er weer een tijdje niets op gezet hier. Enerzijds praktisch gezien niet vanwege drukte met afstuderen, de praktijk en nog vanalles. Anderzijds ook omdat ik er even niet echt mee bezig wilde zijn.
Vorige week (een week nadat wij de uitslag van de PET-scan al met de post hadden gekregen) belde dan eindelijk mama's arts van het Klinikum. Ze zei dat de uitslag van de PET-scan nu goed was, maar dat wilde niet zeggen dat er niets aan de hand was en ze wilde ook dat mam nog een 6e chemokuur zou doen.
Dit overviel ons weer een beetje en mam vroeg bedenktijd.
Ze heeft hier zelf veel over nagedacht, samen met anderen. Uiteindelijk heeft mam besloten om nu geen chemokuur te doen, daar alles nu rustig is en ze zich ook goed voelt.
Ze vroeg ook aan de arts hoe het dan nu zit, want op de PET-scan was geen actieve tumor te zien. Dat klopt zei de arts, maar dat wil niet zeggen dat er nu geen tumor is, alleen dat we die (nog) niet kunnen zien. Nou zeggen wij, dan draaien wij het om. Het wil namelijk ook niet zeggen dat ie er wel is! En daar gaan we van uit.
Ondertussen gaat het gewone leven ook allemaal door en ben ik op school druk bezig met het afstudeerproject en mag ik veel leuke klanten ontvangen in mijn praktijk (www.senzmassage.nl en www.hypnobirthingzuidlimburg.nl). Verder ga ik na mijn verjaardag weer 10 weken stage lopen in een verloskundige praktijk, ben benieuwd!
Mam heeft ook lekker wat om handen met haar nieuwe/opnieuw opgepakte hobby, ze is lekker vanalles aan het haken en breien en krijgt al 'aanvragen' van anderen om ook zo'n leuke haarband, muts of col te maken. =) Ook ik ben aangestoken en vul enige overblijvende tijd met het haken van (baby)mutsen, (kinder)haarbanden en col's. Leuk om te doen en lekker ontspannend.
Maar goed, we blijven positief dus!
Ik heb geen idee wie dit allemaal leest en hoeveel mensen ik hiermee bereik, maar nog steeds geniet mam van alle positieve kaartjes, reacties en gedachten etc. Allemaal heel erg bedankt hiervoor!
Ik vind het fijn als jullie dat ook blijven doen, dit geeft mam ook weer positieve energie en kracht om door te gaan op deze weg!
Lieve groetjes,
Sanne
Zo ik heb er weer een tijdje niets op gezet hier. Enerzijds praktisch gezien niet vanwege drukte met afstuderen, de praktijk en nog vanalles. Anderzijds ook omdat ik er even niet echt mee bezig wilde zijn.
Vorige week (een week nadat wij de uitslag van de PET-scan al met de post hadden gekregen) belde dan eindelijk mama's arts van het Klinikum. Ze zei dat de uitslag van de PET-scan nu goed was, maar dat wilde niet zeggen dat er niets aan de hand was en ze wilde ook dat mam nog een 6e chemokuur zou doen.
Dit overviel ons weer een beetje en mam vroeg bedenktijd.
Ze heeft hier zelf veel over nagedacht, samen met anderen. Uiteindelijk heeft mam besloten om nu geen chemokuur te doen, daar alles nu rustig is en ze zich ook goed voelt.
Ze vroeg ook aan de arts hoe het dan nu zit, want op de PET-scan was geen actieve tumor te zien. Dat klopt zei de arts, maar dat wil niet zeggen dat er nu geen tumor is, alleen dat we die (nog) niet kunnen zien. Nou zeggen wij, dan draaien wij het om. Het wil namelijk ook niet zeggen dat ie er wel is! En daar gaan we van uit.
Ondertussen gaat het gewone leven ook allemaal door en ben ik op school druk bezig met het afstudeerproject en mag ik veel leuke klanten ontvangen in mijn praktijk (www.senzmassage.nl en www.hypnobirthingzuidlimburg.nl). Verder ga ik na mijn verjaardag weer 10 weken stage lopen in een verloskundige praktijk, ben benieuwd!
Mam heeft ook lekker wat om handen met haar nieuwe/opnieuw opgepakte hobby, ze is lekker vanalles aan het haken en breien en krijgt al 'aanvragen' van anderen om ook zo'n leuke haarband, muts of col te maken. =) Ook ik ben aangestoken en vul enige overblijvende tijd met het haken van (baby)mutsen, (kinder)haarbanden en col's. Leuk om te doen en lekker ontspannend.
Maar goed, we blijven positief dus!
Ik heb geen idee wie dit allemaal leest en hoeveel mensen ik hiermee bereik, maar nog steeds geniet mam van alle positieve kaartjes, reacties en gedachten etc. Allemaal heel erg bedankt hiervoor!
Ik vind het fijn als jullie dat ook blijven doen, dit geeft mam ook weer positieve energie en kracht om door te gaan op deze weg!
Lieve groetjes,
Sanne
woensdag 1 februari 2012
Goed nieuws!?!
Vandaag ben ik lekker met mam gaan winkelen in België.. Uiteraard langer dan gepland en natuurlijk ook weer duurder dan gepland!
Ben ik weer in 't Limburgse en doet mijn internet op de mobiel het weer krijg ik een whatsapp van vriendjelief dat hij zijn Engels toets gehaald heeft, wat betekent dat hij zijn propedeuse dus gehaald heeft! Hij heeft er hard voor gewerkt en het dus ook meer dan verdiend! Ik ben zo blij voor je schat en trots op je! Echt super!
Komen we thuis, is er post voor mam van het universitätsklinikum Düsseldorf. Mijn hart begint te kloppen, dit zou wel eens de uitslag van het FET PET onderzoek in Jülich kunnen zijn (zij sturen namelijk alles naar Düsseldorf). Ik ben te ongeduldig om te wachten tot mam klaar is met schoenen en jas uit doen etc. en vraag of ik hem open mag maken. Je mag hem ook wel lezen zegt mam :).
Nou voor zover ik (en mama en papa en opa en oma!) uit het Duits op kan maken is de uitslag goed!
Ze zeggen dat ze geen tumorrecidief kunnen vinden (dus geen nieuwe tumor!!!) en dat ze ook geen actieve tumor kunnen vinden! We moeten nog wachten op de officïele uitslag van het ziekenhuis in Aken. Maar wat zijn we al blij en opgelucht. Jeetje wat een gevoel!
Mama ik ben trots op je, ik wist dat je het kon en kan! Ik heb altijd in je geloofd en blijf in je geloven!
Nu zo verder!
Dankjulliewel voor al jullie steun, kaartjes, gedachten, positieve energie, kaarsjes en gebeden. Wij blijven positief en gaan zo door en ik hoop dat jullie gewoon met ons mee blijven doen! Want nu is het zaak om het zo te houden en nog beter te maken dan het is!
Dankjulliewel!
Liefs,
Sanne
Ben ik weer in 't Limburgse en doet mijn internet op de mobiel het weer krijg ik een whatsapp van vriendjelief dat hij zijn Engels toets gehaald heeft, wat betekent dat hij zijn propedeuse dus gehaald heeft! Hij heeft er hard voor gewerkt en het dus ook meer dan verdiend! Ik ben zo blij voor je schat en trots op je! Echt super!
Komen we thuis, is er post voor mam van het universitätsklinikum Düsseldorf. Mijn hart begint te kloppen, dit zou wel eens de uitslag van het FET PET onderzoek in Jülich kunnen zijn (zij sturen namelijk alles naar Düsseldorf). Ik ben te ongeduldig om te wachten tot mam klaar is met schoenen en jas uit doen etc. en vraag of ik hem open mag maken. Je mag hem ook wel lezen zegt mam :).
Nou voor zover ik (en mama en papa en opa en oma!) uit het Duits op kan maken is de uitslag goed!
Ze zeggen dat ze geen tumorrecidief kunnen vinden (dus geen nieuwe tumor!!!) en dat ze ook geen actieve tumor kunnen vinden! We moeten nog wachten op de officïele uitslag van het ziekenhuis in Aken. Maar wat zijn we al blij en opgelucht. Jeetje wat een gevoel!
Mama ik ben trots op je, ik wist dat je het kon en kan! Ik heb altijd in je geloofd en blijf in je geloven!
Nu zo verder!
Dankjulliewel voor al jullie steun, kaartjes, gedachten, positieve energie, kaarsjes en gebeden. Wij blijven positief en gaan zo door en ik hoop dat jullie gewoon met ons mee blijven doen! Want nu is het zaak om het zo te houden en nog beter te maken dan het is!
Dankjulliewel!
Liefs,
Sanne
maandag 23 januari 2012
Nieuw onderzoek mam
Dankjulliewel voor de reacties op mijn vorige bericht, via mail en facebook etc. Fijn om te horen, ook voor mam!
Vandaag belde dan eindelijk de arts (die eigenlijk afgelopen donderdag of vrijdag al zou bellen) over hoe nu verder.. Ze hadden onderling een discussie gehad over 'het onrustige stukje'. De neurochirurgen zeggen dat het technisch gezien wel operabel is maar dat ze denken dat het niets verontrustends is en daarom willen ze ook niet opereren, de neurologen echter denken dat het toch nieuwe tumor zou kunnen zijn en willen er wel iets mee.. Lekker verwarrend dus...
Conclusie: Mam krijgt weer een nieuw onderzoek, meer gespecialiseerd etc.
Een PET-scan in een gespecialiseerd centrum in Jülich. Ze krijgt dan een kleine hoeveelheid radioactief materiaal ingespoten dat zich zou hechten aan tumorcellen. Hierdoor kunnen ze dan op basis van deze scan en de beelden van de vorige scan misschien meer duidelijkheid geven.
Meer informatie over mam's mangosteensap vind je trouwens op: http://www.lievergezond.nl/category/blog/testpost2
Liefs,
Sanne
Vandaag belde dan eindelijk de arts (die eigenlijk afgelopen donderdag of vrijdag al zou bellen) over hoe nu verder.. Ze hadden onderling een discussie gehad over 'het onrustige stukje'. De neurochirurgen zeggen dat het technisch gezien wel operabel is maar dat ze denken dat het niets verontrustends is en daarom willen ze ook niet opereren, de neurologen echter denken dat het toch nieuwe tumor zou kunnen zijn en willen er wel iets mee.. Lekker verwarrend dus...
Conclusie: Mam krijgt weer een nieuw onderzoek, meer gespecialiseerd etc.
Een PET-scan in een gespecialiseerd centrum in Jülich. Ze krijgt dan een kleine hoeveelheid radioactief materiaal ingespoten dat zich zou hechten aan tumorcellen. Hierdoor kunnen ze dan op basis van deze scan en de beelden van de vorige scan misschien meer duidelijkheid geven.
Meer informatie over mam's mangosteensap vind je trouwens op: http://www.lievergezond.nl/category/blog/testpost2
Liefs,
Sanne
donderdag 19 januari 2012
3 mei 2011 tot nu...
Het is 3 mei 2011. Ik zit in Eindhoven op mijn kamer. Ik heb nachtdienst gehad voor stage en heb dus geslapen tot een uur of 4. Omdat ik er niet van hou om niet thuis of in mijn eigen omgeving te zijn en omdat ik het een beetje moeilijk heb met stage heb ik elke dag contact met het thuisfront. Bovendien voelt mam zich al een hele tijd niet lekker en heeft erg veel hoofdpijn. Ik stuur haar dus een berichtje en vraag hoe het gaat. Ik krijg geen antwoord. Nouja goed, even afwachten dan maar. Na een tijdje heb ik nog steeds geen reactie en bel ik naar huis. Geen gehoor. Later nog eens proberen. Weer geen gehoor. Ik bel mama mobiel. Geen gehoor. Ik begin al een beetje een raar en akelig gevoel te krijgen. Ik bel pap. Voicemail. Ik stuur pap een berichtje en krijg wederom niks terug. Ondertussen al afgesproken met mijn broertje om vanavond bij hem te eten en naar zijn nieuwe kamer te gaan kijken. Ik bel hem op; kun jij pap of mam bereiken? Ook niet. Opa en oma bellen dan. Geen gehoor. Opa en oma mobiel bellen. Geen gehoor. Ik ga alvast naar mijn broertje. Samen bellen we de buurvrouw om te vragen of zij vandaag nog bij mam is geweest. Zij klinkt meteen bezorgd en angstig en zegt dat ze zich zorgen maakt. De hele dag maakt er al niemand open en ze heeft niemand gezien. Ik bel mijn vriend en vraag of hij thuis wil gaan kijken samen met de buurvrouw. Leeg huis, hongerige hond en katten en niemand thuis. Broertje en ik maken ons toch wel zorgen, maar we besluiten boodschappen te gaan doen voor het avondeten en dan proberen we het nog eens. Het wordt pizza, want zin om iets te maken hebben we niet meer.. We krijgen ook niet echt iets door onze keel. Nogmaals alle nummers geprobeerd en wederom geen gehoor. Niet wetende hoe verder zijn we, vraag niet hoe we erbij kwamen, ziekenhuizen gaan bellen. Maastricht: Is er bij u een mevrouw Kohl? Nee, sorry we kunnen u niet verder helpen.. Heerlen hetzelfde verhaal. Wat nu? Waarom weten we ook niet, maar we bellen naar Aken. In ons beste Duits proberen we de situatie uit te leggen. Hier worden we doorverbonden naar een afdeling en krijgen we een arts te spreken... Dit is niet goed.. Is er bij u een mevrouw Kohl? Deze arts beaamt dit en vertelt ons telefonisch dat ze iets in mam's hoofd hebben gezien dat er niet hoort! 'Ihre Mutter hat ein Tumor im Kopf'.......... Tranen komen op, ongeloof, maar toch ook een gevoel van bevestiging, bevestiging van een rotgevoel dat er al een tijdje was... De rest wat deze arts ons vertelde heb ik niet meer gehoord... We krijgen heel even pap aan de telefoon, ook dit gaat een beetje langs ons heen... Samen huilen we.. de pizza verdwijnt in de prullenbak.. we pakken onze spullen en fietsen zo snel we kunnen naar mijn kamer om mijn spullen op te halen en vervolgens naar het station om de eerste trein naar huis te pakken.. Het was inmiddels al 20.00u.. We halen de trein en dan bel ik mijn vriend.. Wederom huilend vertel ik het verhaal en hij belooft ons te komen halen op het station in Heerlen.. De treinreis lijkt langer dan ooit te duren en mensen kijken ons aan en zullen zich vast afvragen wat er aan de hand is.. Ondertussen weer contact met pap.. Ze weten eigenlijk nog niets verder, mam ligt op de intensive care en we mogen vanavond niet meer bij haar. Pap en oma zijn de hele tijd bij haar geweest en komen nu ook naar huis. We besluiten om ook naar opa en oma te gaan, zodat we even samen zijn... Pap vertelt dat de artsen iets in mams hoofd hebben gezien dat er niet hoort.. morgen volgen verdere onderzoeken. Het ziet er volgens de artsen niet kwaadaardig uit (hoe weten ze dit aan de hand van een paar scans?) en zoals het er nu uit ziet is het goed weg te halen middels een risicovolle hersenoperatie... Mams hoofd zit vol met vocht en dit drukt op haar hersenen en haar hersenstam.. Dit is gevaarlijk en daarom ligt ze op de intensive care.. Als ze vandaag niet in Aken terecht gekomen was, was ze er morgenochtend waarschijnlijk niet meer geweest vertelden ze.. Een slapeloze nacht volgt.
4 mei. We mogen bij mam, doordat ze medicatie heeft gekregen om het vocht af te drijven is de druk al een heel stuk minder en voelt mam zich eigenlijk heel goed. Ze is ook heel opgewekt en positief. Een operatie is nodig en zal morgen, op bevrijdingsdag, plaatsvinden. Mam zal bevrijd worden van haar tumor! We hebben goede gesprekken en we gaan ervoor! Dit is een omslag.. hier leren we van.. Wat we hiervan in 1 keer moesten leren was dat we met de dag moeten leven.. We leven altijd voor 'later'.. sparen, leren etc.. alles voor 'later'. Maar misschien is er wel geen 'later'? Dit is een les die we nu opeens (hardhandig) geleerd krijgen! Pluk de dag - Carpe Diem! We zijn de hele dag bij mam en nemen geëmotioneerd afscheid, morgen wordt mam geopereerd en we mogen haar heel de dag niet zien en spreken, want ze mag zich niet druk maken. Pff wat een spanning voel ik. Maar mam is heel opgewekt en weet dat het allemaal goed komt. Weer een makkelijke maaltijd vanavond, niemand heeft zin om iets te koken.. Weer pizza, weer blijft er veel over... ik krijg niets naar binnen..
5 mei. Vandaag wordt mam dus geopereerd. Vannacht alweer de 2e nacht niet geslapen.. Het lijkt wel alsof ik bang ben om te gaan slapen.. gelukkig blijft Sander bij me. We weten dat mam 's ochtends als eerste aan de beurt is en dat het een uur of 4-5 zal duren.. vanaf 12.00u mogen we bellen met de intensive care om te vragen hoe het gegaan is. Mam mogen we niet spreken. Om 12.00 bellen we.. bezet... 20 minuten lang bellen we en blijft de lijn bezet.. De spanning is niet te houden.. 12.30u krijgen we iemand aan de lijn.. Onee meneer dan hebben ze u het verkeerde nummer gegeven zegt iemand tegen mijn vader.. Pff.. weer een ander nummer bellen.. Weer bezet of er neemt niemand op.. Dit duurt tot 13.30u en eindelijk krijgen we iemand aan de lijn.. De operatie is gelukt en mam is stabiel. Opluchting! Gelukkig.. Dat was alles wat we vandaag zouden horen, maar dit was al erg fijn om te horen. Ik ga met oma naar Vaals om nog wat spulletjes voor mam te halen. Om half 5 belt pap: Je raadt nooit wie er net belde!! Mama!. Ik hoorde de emotie in zijn stem. Mam was even bijgekomen en had de boel daar op de kop gezet om zelf naar huis te mogen bellen! Wat een goed gevoel! Lachend kom ik thuis.. Nu gaan we ervoor! Nu herstellen.. alles komt goed! Mam moet nog wel een tijdje in het ziekenhuis blijven volgens de artsen..
Morgen mogen we haar pas weer zien, maar morgen trouwt ook een van mijn beste vriendinnen. Ondanks alles wil ik 6 mei toch naar de bruiloft (voor de wet). 's Ochtends ga ik naar het ziekenhuis met pap en Bram, rond 10.00 zou mam op de afdeling terug komen. Om 11.00u zijn we er en is mam er nog niet.. de afdeling is vol, we moeten nog wachten want op de intensive care mogen we niet bij haar.. we wachten uren achtereen.. Om half 3 komt Sander mij halen in het ziekenhuis om naar de bruiloft van Roel en Ricky te gaan, ik had mam nog niet gezien =( . De bruiloft was heel mooi en het was fijn om ook even niet in het ziekenhuis te zijn. Toch was ik er met mijn hoofd niet bij en elke keer als iemand naar mam vroeg stonden de tranen in mijn ogen. Gelukkig begrijpen Roel en Ricky me heel goed en zijn ze altijd een hele goede en fijne steun!
De volgende dagen bezoeken we mam elke dag en elke dag zien we vooruitgang.. Mam begint zich te vervelen daar, een goed teken! Ze herstelde verbazingwekkend snel volgens de dokters! Een uitslag is er nog niet, maar we zijn positief en gaan ervan uit dat het nu klaar is, dat we nu weer opnieuw kunnen beginnen en vooruit gaan.
11 mei.. Ik heb voortgangstoets op school en ben nog vanalles aan het regelen om mijn gestopte stage in te halen. Als ik naar huis rij bel ik pap om te vragen hoe laat hij naar mam gaat vandaag. Ik ben van plan om dan in 1 keer even in het ziekenhuis langs te gaan.
Mam is al thuis zegt pap, ze herstelde zo goed dat ze nu al mee naar huis mocht. Terwijl de artsen zeiden dat ze op enkele weken ziekenhuisverblijf moest rekenen! Super!
Ik kom thuis en tref daar een verdrietige opa en oma, papa en mama aan.. Huilend zegt mama dat ze de uitslag heeft gekregen en dat het niet goed is.. Een van de meest agressieve kwaadaardige hersentumoren! 1,5 jaar geven de artsen haar, MET chemo en MET bestraling.. zonder..............
Ik weet niet wat ik hoor en de grond zakt weg onder mijn voeten.......................
Dagen slapen we niet, eten we nauwelijks en huilen we.. bij elkaar zijn, praten over dingen waarover je nog helemaal niet wil praten! Mam voelt zich ook niet meer echt goed.. Alles wat met kanker of dood te maken heeft kan ik niet zien of horen...
Dan komt er een omslag! Zo kunnen we niet verder.. Dit is voor sommigen misschien raar, maar voor mij is het er echt.. Ik zou nog een broer hebben, Jordy. Dit kindje is mama verloren in haar eerste zwangerschap. Als ik alleen ben en verdrietig of niet weet wat ik moet, dan praat ik in gedachten tegen Jordy, ik weet dat hij bij ons is. 's Ochtends, nog in bed, vertel ik hem dat ik dit niet aan kan en zo niet verder kan.. wat moeten we nu? Die middag belt een kennis ons op, zij heeft een gave en weet dingen die ze niet weten kan. Zij zegt dat ze van Jordy moest bellen en geeft me antwoord.. Een nieuwe energie komt in me op en ik weet dat we ervoor moeten gaan! Mama is niet zomaar een statistiek, niet zomaar iemand waarmee precies gebeurt zoals het in de boekjes van de dokters staat.. Mama is mama, mijn sterke mama. Ik vertel dit aan mama en weet de goede energie over te brengen. De kennis, of Jordy eigenlijk, gaf ons nog tips en dingen die we moesten doen.. Maar vooral ons gevoel volgen, positief zijn, ervoor gaan, niet VECHTEN, maar GELOVEN en VERTROUWEN dat we dit gaan winnen!
Vanaf nu is het anders, we gaan ervoor, wat de dokters ook zeggen!
6 weken chemo en elke dag bestraling volgen en mam ondergaat het allemaal met goede moed. Ze komt hier super doorheen en is heel sterk en positief. De chemo's bezorgen haar in eerste instantie weinig last, wel is ze erg moe. Wanneer de doseringen opgeschroefd worden krijgt ze er helaas meer last van, maar wederom houdt ze zich sterk. Elke keer dat ze weer naar het ziekenhuis moet is een domper, maakt het weer even moeilijk, want de artsen geloven niet in ons, in mama.
Is niet erg, ieder zijn eigen ding, maar het maakt het wel moeilijk om dan zelf positief te blijven op dagen dat artsen je steeds weer vertellen dat het er nu zo en zo voor staat en dat deze tumor (er zit na de operatie toch nog een stukje resttumor) alleen maar zal groeien en uiteindelijk dodelijk zal zijn, chemo is alleen ter uitstel. De resttumor zal ook niet meer kleiner worden en nooit meer weggaan.. (volgens de artsen!)
Ik mag mijn overige 3 weken stage inhalen in de zomervakantie. In mijn eerste week daar heeft mam weer een scan. Zenuwen spelen weer op.. Maar gelukkig is de uitslag positief, de resttumor is niet gegroeid en rustig gebleven, de artsen hadden verwacht dat ie nu alweer gegroeid zou zijn..
Oke zo verder gaan dus..
De volgende scan is in mijn volgende stage.. Weer slapeloze nachten voorafgaand aan deze dag.. Gelukkig heeft mijn stagebegeleidster veel begrip voor mijn situatie. De uitslag is verbazingwekkend goed! Waar de artsen zeiden dat ie nu echt gegroeid zou zijn, was de resttumor KLEINER geworden. De artsen konden dit niet verklaren.. dat kan namelijk niet bij deze tumor.. Zo zie je maar.. niet alles gaat volgens de boeken en statistieken! Weer zo verder gaan dus..
12 november.. dan krijgt opa een hartinfarct. De vader van mijn moeder.. een ziekenhuisopname op de hartbewaking en een open hart operatie met 6 bypasses volgt. Hierna blijft opa nog een week in het ziekenhuis en krijgt hij ook nog hartritmestoornissen waarvoor hij weer onder narcose moet en gedefibrilleerd moet worden.. Allemaal moeilijke en emotionele gebeurtenissen voor ons allemaal, maar vooral voor mam. Mam kan niet meer aan zichzelf werken en is elke dag bij opa en zorgt voor hem als hij thuis komt. Gelukkig gaat het met opa elke dag weer iets beter, met enkele kleine 'omwegen' zou hij zeggen.
'Er leiden meerdere wegen naar Rome, we moeten af en toe een omweg nemen' zegt opa 'Als je dan maar de kortste neemt' zegt mam! En zo is het..
Nu ik dit schrijf is opa eigenlijk alweer de oude en krijgt mam weer tijd om aan zichzelf te werken. Dit is ook nodig. Ze merkt dat ze weer meer hoofdpijn heeft en veel moe is. Op de vorige scan was de resttumor ALWEER KLEINER geworden, positief dus en wederom onverklaarbaar volgens de artsen. Maar het gebied eromheen was 'onrustig' ze zagen een schaduw waarvan ze niet echt iets konden zeggen. Mam zou later een telefoontje krijgen over hoe nu verder met chemo's en dergelijke. Vrijdag belden ze.. De schaduw was zeer verdacht op nieuwe tumor, 100% zeker waren ze echter niet. Deze week moest mam terug om te bekijken of ze opnieuw geopereerd moest en kon worden!!! Schrik.. angst.. maar deze keer ook een gevoel van rust, het komt goed.. hoe het ook komt...
Dinsdag is mam naar de neurochirurg geweest... weer 1,5 uur wachten in die deprimerende omgeving van het ziekenhuis om vervolgens na 5 min weer buiten te staan! De neurochirurg kon wel zien wat die andere arts bedoelde met die schaduw.. maar dit hoefde niets te betekenen en was zeker geen noodzaak tot opereren! Het kon niks zijn, het kon vocht zijn, nu was het eigenlijk niets om je zorgen over te maken. Hij kon natuurlijk niet beloven dat het dat ook niet zou worden.
Maar voor nu wel positief dus.. Nu kan mam weer aan zichzelf gaan werken, gezond eten en leven, rusten en alleen leuke dingen doen! Niet praten over ziekte of kanker of negatieve dingen!
Mam heeft positieve energie, vrolijkheid en leuke dingen nodig! Mensen die laten weten aan haar te denken en haar positiviteit en energie geven!
Ook is mam begonnen met mangosteensap. Dit is een sap gemaakt van de mangosteen (mangistan), een vrucht uit Azië en het schijnt ontzettend gezond te zijn. We hebben verhalen gehoord van mensen die hiermee (alleen of in combinatie met andere therapie) zijn genezen van allerlei ziekten, waaronder kanker en waaronder zelfs een meneer met dezelfde uitslag als mama, hij is nu 8 jaar verder en gezond! Hier gaan wij ook voor. In mangosteen zitten xanthonen, die onder andere bekend staan om hun antitumor-werking. Dit is wetenschappelijk bewezen.
We halen het beste uit vanalles en maken er onze eigen combi van!
Ik wil iedereen die dit leest vragen om samen met ons, op je eigen manier, te denken aan mama, te geloven, te bidden, vertrouwen te hebben, kaarsjes te branden en vooral positieve energie en liefde aan haar te geven! Dankjewel!
Ik zal jullie hier op de hoogte houden van hoe het verder gaat met ons.
We hebben natuurlijk nog een weg te gaan en zullen nog wel wat hobbels tegenkomen, maar mama's leven gaat verder, mama wordt weer gezond. Mama gaat dit winnen en wij winnen dus ook! Daar gaan we samen voor! Hopelijk doen jullie met ons mee!
Liefs,
Sanne
4 mei. We mogen bij mam, doordat ze medicatie heeft gekregen om het vocht af te drijven is de druk al een heel stuk minder en voelt mam zich eigenlijk heel goed. Ze is ook heel opgewekt en positief. Een operatie is nodig en zal morgen, op bevrijdingsdag, plaatsvinden. Mam zal bevrijd worden van haar tumor! We hebben goede gesprekken en we gaan ervoor! Dit is een omslag.. hier leren we van.. Wat we hiervan in 1 keer moesten leren was dat we met de dag moeten leven.. We leven altijd voor 'later'.. sparen, leren etc.. alles voor 'later'. Maar misschien is er wel geen 'later'? Dit is een les die we nu opeens (hardhandig) geleerd krijgen! Pluk de dag - Carpe Diem! We zijn de hele dag bij mam en nemen geëmotioneerd afscheid, morgen wordt mam geopereerd en we mogen haar heel de dag niet zien en spreken, want ze mag zich niet druk maken. Pff wat een spanning voel ik. Maar mam is heel opgewekt en weet dat het allemaal goed komt. Weer een makkelijke maaltijd vanavond, niemand heeft zin om iets te koken.. Weer pizza, weer blijft er veel over... ik krijg niets naar binnen..
5 mei. Vandaag wordt mam dus geopereerd. Vannacht alweer de 2e nacht niet geslapen.. Het lijkt wel alsof ik bang ben om te gaan slapen.. gelukkig blijft Sander bij me. We weten dat mam 's ochtends als eerste aan de beurt is en dat het een uur of 4-5 zal duren.. vanaf 12.00u mogen we bellen met de intensive care om te vragen hoe het gegaan is. Mam mogen we niet spreken. Om 12.00 bellen we.. bezet... 20 minuten lang bellen we en blijft de lijn bezet.. De spanning is niet te houden.. 12.30u krijgen we iemand aan de lijn.. Onee meneer dan hebben ze u het verkeerde nummer gegeven zegt iemand tegen mijn vader.. Pff.. weer een ander nummer bellen.. Weer bezet of er neemt niemand op.. Dit duurt tot 13.30u en eindelijk krijgen we iemand aan de lijn.. De operatie is gelukt en mam is stabiel. Opluchting! Gelukkig.. Dat was alles wat we vandaag zouden horen, maar dit was al erg fijn om te horen. Ik ga met oma naar Vaals om nog wat spulletjes voor mam te halen. Om half 5 belt pap: Je raadt nooit wie er net belde!! Mama!. Ik hoorde de emotie in zijn stem. Mam was even bijgekomen en had de boel daar op de kop gezet om zelf naar huis te mogen bellen! Wat een goed gevoel! Lachend kom ik thuis.. Nu gaan we ervoor! Nu herstellen.. alles komt goed! Mam moet nog wel een tijdje in het ziekenhuis blijven volgens de artsen..
Morgen mogen we haar pas weer zien, maar morgen trouwt ook een van mijn beste vriendinnen. Ondanks alles wil ik 6 mei toch naar de bruiloft (voor de wet). 's Ochtends ga ik naar het ziekenhuis met pap en Bram, rond 10.00 zou mam op de afdeling terug komen. Om 11.00u zijn we er en is mam er nog niet.. de afdeling is vol, we moeten nog wachten want op de intensive care mogen we niet bij haar.. we wachten uren achtereen.. Om half 3 komt Sander mij halen in het ziekenhuis om naar de bruiloft van Roel en Ricky te gaan, ik had mam nog niet gezien =( . De bruiloft was heel mooi en het was fijn om ook even niet in het ziekenhuis te zijn. Toch was ik er met mijn hoofd niet bij en elke keer als iemand naar mam vroeg stonden de tranen in mijn ogen. Gelukkig begrijpen Roel en Ricky me heel goed en zijn ze altijd een hele goede en fijne steun!
De volgende dagen bezoeken we mam elke dag en elke dag zien we vooruitgang.. Mam begint zich te vervelen daar, een goed teken! Ze herstelde verbazingwekkend snel volgens de dokters! Een uitslag is er nog niet, maar we zijn positief en gaan ervan uit dat het nu klaar is, dat we nu weer opnieuw kunnen beginnen en vooruit gaan.
11 mei.. Ik heb voortgangstoets op school en ben nog vanalles aan het regelen om mijn gestopte stage in te halen. Als ik naar huis rij bel ik pap om te vragen hoe laat hij naar mam gaat vandaag. Ik ben van plan om dan in 1 keer even in het ziekenhuis langs te gaan.
Mam is al thuis zegt pap, ze herstelde zo goed dat ze nu al mee naar huis mocht. Terwijl de artsen zeiden dat ze op enkele weken ziekenhuisverblijf moest rekenen! Super!
Ik kom thuis en tref daar een verdrietige opa en oma, papa en mama aan.. Huilend zegt mama dat ze de uitslag heeft gekregen en dat het niet goed is.. Een van de meest agressieve kwaadaardige hersentumoren! 1,5 jaar geven de artsen haar, MET chemo en MET bestraling.. zonder..............
Ik weet niet wat ik hoor en de grond zakt weg onder mijn voeten.......................
Dagen slapen we niet, eten we nauwelijks en huilen we.. bij elkaar zijn, praten over dingen waarover je nog helemaal niet wil praten! Mam voelt zich ook niet meer echt goed.. Alles wat met kanker of dood te maken heeft kan ik niet zien of horen...
Dan komt er een omslag! Zo kunnen we niet verder.. Dit is voor sommigen misschien raar, maar voor mij is het er echt.. Ik zou nog een broer hebben, Jordy. Dit kindje is mama verloren in haar eerste zwangerschap. Als ik alleen ben en verdrietig of niet weet wat ik moet, dan praat ik in gedachten tegen Jordy, ik weet dat hij bij ons is. 's Ochtends, nog in bed, vertel ik hem dat ik dit niet aan kan en zo niet verder kan.. wat moeten we nu? Die middag belt een kennis ons op, zij heeft een gave en weet dingen die ze niet weten kan. Zij zegt dat ze van Jordy moest bellen en geeft me antwoord.. Een nieuwe energie komt in me op en ik weet dat we ervoor moeten gaan! Mama is niet zomaar een statistiek, niet zomaar iemand waarmee precies gebeurt zoals het in de boekjes van de dokters staat.. Mama is mama, mijn sterke mama. Ik vertel dit aan mama en weet de goede energie over te brengen. De kennis, of Jordy eigenlijk, gaf ons nog tips en dingen die we moesten doen.. Maar vooral ons gevoel volgen, positief zijn, ervoor gaan, niet VECHTEN, maar GELOVEN en VERTROUWEN dat we dit gaan winnen!
Vanaf nu is het anders, we gaan ervoor, wat de dokters ook zeggen!
6 weken chemo en elke dag bestraling volgen en mam ondergaat het allemaal met goede moed. Ze komt hier super doorheen en is heel sterk en positief. De chemo's bezorgen haar in eerste instantie weinig last, wel is ze erg moe. Wanneer de doseringen opgeschroefd worden krijgt ze er helaas meer last van, maar wederom houdt ze zich sterk. Elke keer dat ze weer naar het ziekenhuis moet is een domper, maakt het weer even moeilijk, want de artsen geloven niet in ons, in mama.
Is niet erg, ieder zijn eigen ding, maar het maakt het wel moeilijk om dan zelf positief te blijven op dagen dat artsen je steeds weer vertellen dat het er nu zo en zo voor staat en dat deze tumor (er zit na de operatie toch nog een stukje resttumor) alleen maar zal groeien en uiteindelijk dodelijk zal zijn, chemo is alleen ter uitstel. De resttumor zal ook niet meer kleiner worden en nooit meer weggaan.. (volgens de artsen!)
Ik mag mijn overige 3 weken stage inhalen in de zomervakantie. In mijn eerste week daar heeft mam weer een scan. Zenuwen spelen weer op.. Maar gelukkig is de uitslag positief, de resttumor is niet gegroeid en rustig gebleven, de artsen hadden verwacht dat ie nu alweer gegroeid zou zijn..
Oke zo verder gaan dus..
De volgende scan is in mijn volgende stage.. Weer slapeloze nachten voorafgaand aan deze dag.. Gelukkig heeft mijn stagebegeleidster veel begrip voor mijn situatie. De uitslag is verbazingwekkend goed! Waar de artsen zeiden dat ie nu echt gegroeid zou zijn, was de resttumor KLEINER geworden. De artsen konden dit niet verklaren.. dat kan namelijk niet bij deze tumor.. Zo zie je maar.. niet alles gaat volgens de boeken en statistieken! Weer zo verder gaan dus..
12 november.. dan krijgt opa een hartinfarct. De vader van mijn moeder.. een ziekenhuisopname op de hartbewaking en een open hart operatie met 6 bypasses volgt. Hierna blijft opa nog een week in het ziekenhuis en krijgt hij ook nog hartritmestoornissen waarvoor hij weer onder narcose moet en gedefibrilleerd moet worden.. Allemaal moeilijke en emotionele gebeurtenissen voor ons allemaal, maar vooral voor mam. Mam kan niet meer aan zichzelf werken en is elke dag bij opa en zorgt voor hem als hij thuis komt. Gelukkig gaat het met opa elke dag weer iets beter, met enkele kleine 'omwegen' zou hij zeggen.
'Er leiden meerdere wegen naar Rome, we moeten af en toe een omweg nemen' zegt opa 'Als je dan maar de kortste neemt' zegt mam! En zo is het..
Nu ik dit schrijf is opa eigenlijk alweer de oude en krijgt mam weer tijd om aan zichzelf te werken. Dit is ook nodig. Ze merkt dat ze weer meer hoofdpijn heeft en veel moe is. Op de vorige scan was de resttumor ALWEER KLEINER geworden, positief dus en wederom onverklaarbaar volgens de artsen. Maar het gebied eromheen was 'onrustig' ze zagen een schaduw waarvan ze niet echt iets konden zeggen. Mam zou later een telefoontje krijgen over hoe nu verder met chemo's en dergelijke. Vrijdag belden ze.. De schaduw was zeer verdacht op nieuwe tumor, 100% zeker waren ze echter niet. Deze week moest mam terug om te bekijken of ze opnieuw geopereerd moest en kon worden!!! Schrik.. angst.. maar deze keer ook een gevoel van rust, het komt goed.. hoe het ook komt...
Dinsdag is mam naar de neurochirurg geweest... weer 1,5 uur wachten in die deprimerende omgeving van het ziekenhuis om vervolgens na 5 min weer buiten te staan! De neurochirurg kon wel zien wat die andere arts bedoelde met die schaduw.. maar dit hoefde niets te betekenen en was zeker geen noodzaak tot opereren! Het kon niks zijn, het kon vocht zijn, nu was het eigenlijk niets om je zorgen over te maken. Hij kon natuurlijk niet beloven dat het dat ook niet zou worden.
Maar voor nu wel positief dus.. Nu kan mam weer aan zichzelf gaan werken, gezond eten en leven, rusten en alleen leuke dingen doen! Niet praten over ziekte of kanker of negatieve dingen!
Mam heeft positieve energie, vrolijkheid en leuke dingen nodig! Mensen die laten weten aan haar te denken en haar positiviteit en energie geven!
Ook is mam begonnen met mangosteensap. Dit is een sap gemaakt van de mangosteen (mangistan), een vrucht uit Azië en het schijnt ontzettend gezond te zijn. We hebben verhalen gehoord van mensen die hiermee (alleen of in combinatie met andere therapie) zijn genezen van allerlei ziekten, waaronder kanker en waaronder zelfs een meneer met dezelfde uitslag als mama, hij is nu 8 jaar verder en gezond! Hier gaan wij ook voor. In mangosteen zitten xanthonen, die onder andere bekend staan om hun antitumor-werking. Dit is wetenschappelijk bewezen.
We halen het beste uit vanalles en maken er onze eigen combi van!
Ik wil iedereen die dit leest vragen om samen met ons, op je eigen manier, te denken aan mama, te geloven, te bidden, vertrouwen te hebben, kaarsjes te branden en vooral positieve energie en liefde aan haar te geven! Dankjewel!
Ik zal jullie hier op de hoogte houden van hoe het verder gaat met ons.
We hebben natuurlijk nog een weg te gaan en zullen nog wel wat hobbels tegenkomen, maar mama's leven gaat verder, mama wordt weer gezond. Mama gaat dit winnen en wij winnen dus ook! Daar gaan we samen voor! Hopelijk doen jullie met ons mee!
Liefs,
Sanne
Abonneren op:
Posts (Atom)